SİLEMEZLER GÖNLÜMDEN NE AŞKINI NE SENİ

SİLEMEZLER GÖNLÜMDEN NE AŞKINI NE SENİ

 Öylesine geziniyordum arabaya ile.

 Bir anda etrafı panolarla çevrilmiş bir inşaat alanı gözüme çarptı. Tanıdıktı tozu toprağı. Öylesine

anı kokuyordu ki, anlatılmazdı.

O kokuya doğru yürüdüm. Çekiyordu bişeyler beni.

 Kamil Ocak stadyumundan geliyordu o anı kokuları.

Kalp atışlarım hızlandı,

Bir ter bastı beni.

Yürümeye koyuldum yine.

Ama yürürken aklım 1972 li yıllara gitti.

Abimin omuzların da maça geldiğim günleri hatırladım. Tışlaki mahallesi taraftar grubunun

maskotu idim.

Davullarla zurnalarla giderdik maça.

Betondu oturacak yerler.

Maç mindelimiz vardı poşete koyar giderdik.

Gazeteden şapka yaparak güneşten korunmaya çalışırdık.

Nerde Kamil Ocaktaki nohut dürümü ile o ayranın tadı.

Nerde o “Bırakmaaaayınnnnnnn” sesleri.

Sanki kulağımda çınladı şimdi

Bilet sırası ayrı, giriş sırası ayrı idi.

Maçtan saatler önce gider, maçın havasını koklardık.

Belki futbol oynamadım Kamil Ocak ta ama o sahanın tozunu yutmadı demeyin.

Sahamız toprak saha iken futbolcular ile sahaya çıkardım ellerinden tutup. Az tozunu yutmadık

yani.

İzledim gözlerim yaşararak iş makinelerinin tak tak tak seslerini.

Koskoca bir anı yıkılıyordu.

Bir taraftan Kamil Ocak yıkılırken onu yaşlı gözlerle izlerken Kamil Ocak la özdeşleşen iyi ve kötü

olan zaferler kazanan Gaziantepsporumuz da sanki anılara gömülüyordu.

Kamil Ocaktan ayrıldıktan sonra elveda denilen süper lig. Yeni statta küme düşerken düğün

yapanlar bile oldu.

1.lig ten de düştük.

Neler yaşadığımızı yazmaya gerek yok.

Habire puan silme cezası alıp duruyoruz

2. Lig te ne yapacağımız belli değil.

Ama istedikleri kadar puan silsinler

Gönlümüzden de silemezler ya

Kamil Ocak Stadyumu ve Gaziantepsporumuz.

Ben sizi unutmak için sevmedim.

Silemezler gönlümden ne aşkını ne seni.